ไตรภูมิ กถา
ไตรภูมิ กถา
นอกจากศิลาจารึกแล้ว วรรณคดีของไทยที่เก่าที่สุดคือหนังสือ ไตรภูมิกถา บานแพนกของหนังสือนี้มีข้อความ ที่อาจตีความได้ว่า พระมหาธรรมราชาลิไทยทรงพระราชนิพนธ์ไตรภูมิกถานี้ขึ้นเมื่อ พ ศ
เป็นวรรณกรรมศาสนาพุทธที่แต่งในสมัยสุโขทัยประมาณ พ ศ 1888 โดยพระราชดำริในพระมหาธรรมราชาที่ 1 รวบรวมจากคัมภีร์ในศาสนาพุทธ มีเนื้อหาเกี่ยวกับโลกสัณฐานที่แบ่งเป็น 3 ส่วน หรือ ไตรภูมิ ได้แก่ กามภูมิ วรรณคดีเรื่อง ไตรภูมิ เป็นวรรณคดีพุทธศาสนาเป็นวรรณคดีที่มีอิทธิพลต่อการดำรงชีวิตของปวงชน ได้ถอดความเป็นฉบับสำนวนที่อ่านเข้าใจง่าย
อา โอ อิ แปล ว่า ไตรภูมิกถาฉบับถอดความ ของโครงการวรรณกรรมอาเซียน กรมศิลปากรพิมพ์เผยแพร่ครั้งที่สอง พุทธศักราช ๒๕๕๕ ในการสัมมนาทางวิชาการเรื่อง “คติไตรภูมิ : อิทธิพลต่อวิถีสังคมไทย” จำนวน ๑,๐๐๐ เล่ม ชื่อผู้แต่ง ลิไทย, พระยา ชื่อเรื่อง ไตรภูมิกถา หรือไตรภูมิพระร่วง ครั้งที่พิมพ์ พิมพ์ครั้งที่ ๙ สถานที่พิมพ์ กรุงเทพฯ สำนักพิมพ์ โรงพิมพ์ภักดีประดิษฐ์ ปีที่พิมพ์ ๒๕๑๗ จำนวนหน้า ๓๑๒ หน้า
